Pagina:Eneide 1895.djvu/122

Da Wikivivàgna

36
De Proserpina a le* questo un comando
Perche a fa de ramette collezion;
Dunque vanni in to bosco e camminando
Con l'œuggio all'aia pe n'andâ a taston
Çerca e trœuva quest'erbo, e alôa, piggiando
A so ramma co-e moen, dagghe un streppon
Che se ö Fato, ö permette, a se streppiâ,
Dunque, pe ö resto, ti te ö pœu locciâ.

37
Ma ghe* un'âtra question, mentre ti stæ
Coe to ciarle, a sciûgâme a pantal[inn-]a,
Ghe* lazzû ö corpo d'un di to mainæ
Largo e lungo desteiso in sce a marinna,
Nûo proprio, comme l'ha appartuîo so moæ
E che ö spussa de morto e de sentinn-a;
Primma vanni a çercalo e danni mente
Che ö seggie seppelliô* decentemente.

38
Fagghe dî un pô de ben: doe messe basse,
Ûnn-a in canto, co-a so benedizion
E l'esequie pe zunta; e perché passe
Questa fragranza de putrefazion,
Con di costi de brugo e con de poasse,
Dagghe ûnn-a botta de disinfezion.
Aoa galoppa che a sta ben de sâ.....
E a finisce cosci de stralabiâ.