Pagina:Donaver Antologia 1910.pdf/181

Da Wikivivàgna

Cresce sempre ra mæ peña,
E son tosto desperao.

6
Mi per voî non trœuvo lœugo,
Me ne vaggo in revezon:
Comme giaçça dent'ro fœugo,
Me ne vaggo in consumon.
De mangiâ no se discôrre,
Tanto manco de dormî.
Via sbrighemose, n'occôrre,
Che bezœugna pœu morî.

7
Chi me ten, che zù d'un monte
No me vagghe à deliggiâ?
O sençâtro zù dro ponte
Mi me vaggo a derruâ.
Che per mi zà l'è finia,
E re træte son serræ.
Sei ciù dura che una pria,
Ni se pœu sperâ pietæ.

8
Ma ho da perde ro çervello
Co uñ'ingrata sença fin?
Che me trœuve int'ro ciù bello
Dri mæ giorni à ro confin?
Vœuggio metteme à ra prœuva
E cangiâ resoluçion;
Che dre donne se ne trœuva
Dre dozeñe ogni canton.