Pagina:Dell'Eneide stroffoggiá in zeneise (f. 1-37).djvu/58

Da Wikivivàgna

127
Gh'è unna Regiòn, che da ra Griega Gente,
Dall'Espero, l'Esperia è demandá:
Provincia antiga, in arme assé eminente,
Da fertili Campagne circondá.
Enotrio a se chiamava antigamente;
Mà à ri posteri è famma tramandá,
Che da Italo sò Rè, mi nò sò comme,
Ri Popoli ghe dèn d'Italia nomme.

128
Gh'erimo incaminé da ro Destìn;
Mà l'Oriòn ciovóso in muóeo agità
Rò Má, che con'assáto repentìn
In certi guádi bassi o ne spuointà.
De lì aggiuttaóu dai sciussi dro mastin
Vento de Miezogiorno o ne portà
Pe ro furioso Má, chi ne venzè,
E intri scuóeggi à sò gusto o ne spinzè.

129
Ro mesimo Destin ne hà aóra portaóu
Chì, donde nò era nostra intentiòn;
Mà in che razza de gente havèmmo urtaóu?
Dond'è unn'átra sì barbara Natiòn?
Da che Terra saré con nuói trattaóu
De sta manera? senza descretion?
In cangio de allogiáne, ne fàn guerra,
Con prohibíne d'accostásse à terra?