Pagina:Dell'Eneide stroffoggiá in zeneise (f. 1-37).djvu/23

Da Wikivivàgna

22
Un con l'atro ciù ninte nò se véivan,
Solo se lampi spessi, e spaventosi
Quarche poco barlumme ghe porzéivan,
Accompagné da truoìn formidorosi.
E quello poco solo, che scorzéivan,
Atro nò era che orruói ben dolorosi:
Perdè Enea ro coraggio, e sospirando
Re muoèn zonzè à ro Cié, e disse tremando.

23
Oh' ben per mille vòtte fortuné
Quelli, chi ottègnan da ro Cié ra sorte
De restá appè dri puoéri esterminé,
E sotte Troia havei dóce ra morte!
Oh' Diomede! fra ri atri nominé
De való Grieghi, eletto ro ciù forte!
Perche nò me fuoì déto in ro Troiàn
Campo estinto restá da ra tò man?

24
Perche fuoì privo de prová ra morte
Donde restà da Achille trapassaóu
Con l'asta Ettor, dri Teucri ro ciù forte,
E conseigo mi assì perde ro sciaóu?
Quello gran Sarpedòn l'havè pù in sorte
Donde da Simoenta insanguinaóu
Son Scudi, Lanze, e tante Arme occulté,
Con Corpi d'hommi insigni revolté.