Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/688

Da Wikivivàgna

che forsci[1] ve riusciræ de fâ desmette a fæsta, e intanto poreì fâ un menuetto con a vostra spozâ.

Lel. Vœuggio fâ e tò foscine; non vœuggio repliche, va via.

Tib. Vaggo a veì cose me rêsce. (Lelio va seguitando Tiburzio dentro la scena dicendo):

Lel. Me fan stâ chì per l’aria comme l’an-nima dri sbiri; a man a man[2] segue qualche contratempo chi porræ andâ in ti oregge de mæ Barba. (Simone profittando di questo intervallo comparisce in scena).


SCENA III.
Simon solo.

L’è là quello bell’astô. O l’hà fæta a fritâ senza de mî, c[']o se a mange. Ma vœuggio faghera pagâ in tanta ansietæ, in tanta poira. Vœuggio intanto demorame un poco. Me n’hò inventaò un-na dre mæ solite, chi non ghe farà guæri piaxeì, e s’a me riesce averò lœugo fœura dro divertimento de conosce un pochetto l’umô de questa sò spozâ, e de vendicâme dro sciô Poistæ, e dra sciâ Trementin-na sò moggê. In primmo lœugo bezœugna fâ così. (smorza tutti i lumi che sono sul tavolino).

  1. forsi
  2. aman' aman (a primma n a l'è dentale G. Musso)