Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/685

Da Wikivivàgna

lê no dovereì contâ ciù un figo secco. Ghe dovereì trovâ un cicisbeo. Parchetto perpetuo tutto l’anno per ro manco in terza riga. Zugâ a tutti i zœughi per passâ ro tempo in bon-na conversazion. S’intendemmo noî.

Petr. Vorræ ancora veì questa, ch’o deventasse giroso, e orso. O l’averæ da fâ con Petronio, ghe faræ veì cose vœu dî aparentase con gente dro mæ carattere, e de ciù constituio in figura publica. (Pancrazio si addormenta appoggiato su la tavola.)

Lel. Hò capio tutto. Chi hà da navegâ guarderà o tempo. Per camin s’acconça some, dixe ro proverbio: ghe n’è abbondanza de maríi de sta sorte. Ma quello chi me premme o l’è che l’è ora d’andasene a dormî, e de lasciase in libertæ.

Eug. Bravo, sciô Lelio, eì tutte e raxoin do mondo. Senza çerimonie andævene a quietâ, che noî emmo misso sciù un poco de festetta de ballo, e voremmo che a nostra spozâ se diverte fin a giorno. Tant’è bezœugna ballâ.

Lel. Fin a giorno. Me creddo che scapollæ, e che aggæ vœuggia de roviname. No ve soven, che questa sala corisponde giusto in strada meistra, e i vexin, e tutto ro lœugo pœuran scrovî quello ch’emmo preteiso de fâ con tanta segretezza, e avvisâ mæ