Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/668

Da Wikivivàgna

da lontan paeize[1] pe ostra figlia a sciâ Ottaietta?

Ghig. Scì, scì, o mæximo. Te n’occore qualchosa?

Zan. (risoluto) Pre bacco a l’è ben mencion-na, s’a no se n’hà çernuo un mieglio de questo[2]. (fuggendo via)

Ghig. Argentin-na, me pâ che Zanettin, per a troppa confidenza che se ghe dà, o se pigge da libertæ, e ch’o se faççe insolente, e s’o tira avanti così[3] o manderò via, con qualche fracco de bastonæ per zointa.

Tirit. (guardando Zanettino mentre che se ne và) E me ven sospetto, caro sciô sœuxero[4], che quello vostro manente lì (fœura d’êsse guerço) o sæ quello Ghigærmo de poco fà che v’ho dito. E s’hò da divero sccetto, o me pâ lê de seguro.

Ghig. Ah, per ninte, v’assunæ. Non se pœu dâ questa cosa. Questo [o] l’è un mæ om-mo de casa, manente, giardinæ, facendê, che a dira sccetta ghe vœuggio ben, e o m’accomoda in tante cose. O l’è un poco allegro e buffon, ma poi o non hà vizii cattivi.

  1. paieize
  2. quæsto
  3. coscì
  4. sœuxoro