Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/641

Da Wikivivàgna

che vagghe per tæra questo matrimonio, che se dixe squæxi concluso.

Zan. Ma dime un poco, sciô Oraçietto; no conosceì a sciâ Argentin-na a Locandiera?

Oraç. Com-me mi mæximo, a l’è mæ cara amiga.

Zan. Dunque cose oreì çercâ de mieglio, arrecomandæve a liê.

Oraç. Ma ti creddi, che a sæ bon mezo assæ, per o sciô Ghigærmo.

Zan. Tæ, tæ, e no sei ch’o læ[1] anæto a Ziena pre fâ i appareggi pre o sò matrimonio con Argentin-na, e quello de sò figlia a sciâ Ottaia con un Rieasco?

Oraç. Questa cosa m’arriva nœuva! Non gh[']e megio mezo de questo. Fam-me o piaxeì: và presto a dighe da parte mæ, che ghe vorræ parlâ per un-na cosa de som-ma premura.

Zan. Scì, caro sciô Oraçietto, quello cordiale de quella borsetta che m’ei regalao m’ha misso l’are a i pê per servive con pontualitæ. Vaggo subito. (parte)


SCENA VI.
Oraçio, e Diego, che parla toscano.


Dieg. Signor Orazietto, la riverisco umilmente, come se la passa, come vanno i vostri in-

  1. l’è