Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/557

Da Wikivivàgna

retta, a non sciortî de caza, perchè ha da vegnî o cuxao Romanetto a piggiave mezura di vostri abiti de corô.

Diaf. A mi?

Clar. Sì Signor, a voi. O vestî neigro o me crœuve o cœu. Me pâ giusto che portæ o desmuo di marotti, che amassæ.

Diaf. (a parte) A stravan-nia!


SCENA VI.
Argentin-na, e Detti.


Arg. Sciâ Clariçe. Rosin-na ve manda a dî, che o Françesin v’ha portao doe de vostre mascherate mêze finie da mezurave.

Diaf. (a Clarice) Sta Rosin-na a n'è quella scorlussora de camerera, che mandasci via de caza jeri matin?

Clar. A mæxima.

Diaf. E l’ei repigiâ?

Clar. Sì Signor. Non ne posso stâ senza. A l’è d’un umô chi me se confà troppo. A canta a sata, a rie da a matin a a seia.

Diaf. E a ve serve de peste.

Clar. L’è verissimo; ma fin che son Zovena vœuggio stâ allegra. Fâ vitta con gente seria, e con di mogni, per mi sareiva a mæxima cosa comme andame a sotterrâ viva.

Diaf. (da se) Perdo a pazienza!