Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/42

Da Wikivivàgna

Fab. Sì, Signor, l’avei conosciúa subito, questa è ra sò marottía.

Tib. Ah. ah.

Giac. Guardæ quando se dixe! o l’ha indovinao à ra primma.

Tib. (festoso) Noî altri Protomêghi à primma vista conoscemmo tutte re cose. Un ignorante, un goffo, o se saræ trovao imbroggiatissimo comme un pollin int’ra stoppa, e o v’averæ dito un mondo de freidure. Ma mi vaggo subito à toccâ ro fondo, e torno à dî, che vostra figgia è mutta.

Fab. Sì, ma vorræ che me dixessi, da cose procede questa sò marottía.

Tib. Non gh'è ninte de ciù façile. Tutto questo proven, perchè a l’hà perso la[1] parolla.

Fab. Benissimo. Ma ra caosa, in graçia, chi gh’ha fæto perde ra parolla?

Tib. Tutti ri Aotoî ciù classici ve diran, che questo o l'è un interrompimento de l'açion dra lengua.

Fab. Ma ve prego à dîme ro vostro parei sorve questo interrompimento de l’açion dra lengua.

Tib. Aristotile sciù questo articolo... dixe dre gran cose!

Fab. Ro creddo.

Tib. Ah l'era un grand'ommo!

Fab. Chi ne dubita?.

Tib. Grandissimo! Un ommo ciù grande che

  1. ra