Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/402

Da Wikivivàgna

i conoscio ; ne manco me curo de savei chi son.

Mom. Pappà l'è chì mæ Coxin-na, chi ve porrà confermâ quello che ve diggo. Ro matrimonio ha da êsse l'ultimo a concludese doppo un mondo d'episodii, de galanterie, de caxetti curiosi. Un amante per êsse gradìo o deve sempre avei un-na staccâ de belli conçetti, de bon ombre, de demorette. O deve fâ l'appassionaò, o cascamorto; e a sò domanda a l'ha da êsse fæta con tutte e formalitæ. In primmo lœugo, o Galante ha da vedde in stradda, o a qualche fonzion a person-na de quæ o s'è innamorao. Poi per casualitæ o deve êsse conduto in casa da mæxima da qualche amigo , o parente; e o ne deve uscî malinconico. Per qualche setteman-na o deve tegnî ascoso all'amato oggetto o sò fœugo amoroso; e fra tanto andaghe façendo qualche visita. Ven poi o giorno de doveise spiegâ, e questo, secondo o solito, se deve fâ in qualche giardin, o sciù o ponte de Carignan, o all'Accasœura, o all'Æguaverde andando a piggiâ o fresco; mentre a compagnia sarà un poco allontanâ. Lì vegnan un poco e masche rosse (contrafacendo). Mi no sò ninte... Sciâ me burla... Bezœugna parlâ a pappà, a mammà. Na