Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/327

Da Wikivivàgna


Ger. E chi?
Mon. O fræ de quella person-na, che Ottavietto vostro Figgio ha promisso de sposâ. O se credde, che seggæ intestao de mette vostra Figgia in lœugo de so sœu, con procurâ de fâ andâ per tæra a promissa ch'o gha fæto. E o s'è misso in testa de fâ un colpo da desperao con levave a vitta per resarçi o so onô, e quello de so sœu. Tutti i sò amixi gente de spâ e che men-nan e moen, han fæto cabilda, armæ comme diavi ve van çercando da tutte e parti. Ho visto di granatè da sò compagnia, con çerti mostasci fæti a moddo de ponto interrogativo, e çerte sciable a canto, che tagieivan a testa a un bœu; han piggiao tutte e vegnue intorno a vostra casa de manéa che voî no sei patron d'accostaveghe da nisciun-na parte senza cazze in e sò moen.
Ger. (tremante). Ah caro Monodda! per caritæ dimme cos'ho da fâ?
Mon. Mi non saveræ cose dive. Quest'è un affare ben destumagoso. Tremmo per voî da a testa fin ai pe, e... aspetæ... (Monodda finge d'andare al fondo del Teatro per veder se vi è alcuno).
Ger. (tremante). Hee?
Mon. (ritorna). No gh'è ninte, non ve dubitæ.