Valerio, Fabriçio, Luchin, e Giacomin-na.
Val. Sì, Signor, creddo che sarei contento, perchè n’è rescío de trovâ ro ciù bravo mêgo dro mondo.
Luch. Zura bacco, aggemmo sentío cuose spettacolose! Tutti quelli ch’ei provao fin à ro dì d’ancœu, no se gh’assemeglian à re carcagne.
Val. O l’hà fæto cure mai ciù sentíe.
Luch. O l’hà guarío dre gente ch’eran zà muorte.
Val. O l'è un pei brutto, e bon, à ra vista o l’inganna, perchè o non dismostra d’êsse quello virtuoso ch'o l’è.
Luch. Ma da pœu o l'è çimma d’ommo, un pô mieza gaglia, e de ciù buffon, ch’o ve farà desganasciâ de ríe.
Val. De fondo poi, non ve digg’âtro, o l'è un’arca de sciença, ri sò discorsi van in çimin de casa.
Luch. Tant’è, o parla comme un libeo stampao.
Val. O l'è tant’avoxao, che no gh’è nisciun chi non camin-ne in çerchia de lê, partico-