Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/295

Da Wikivivàgna


Mon. (in ginocchio). Sciô Leandro!
Ott. (ponendosi fra mezzo per impedire che Leandro non dia a Monodda). Ah Leandro!
Lean. Sciô Ottavio non me trattegnî ve ne prego.
Mon. Eh eh sciô Leandro (impaurito a Leandro).
Ott. In grazia (ritenendo Leandro).
Lean. (in atto di batter Monodda). Lascæme sfogâ a mæ bile. Vœuggio vendetta!
Ott. In grazia d'un vostro amigo, non ghe fæ mâ.
Mon. E cose v'aggê fæto?
Lean. Cose ti m'hæ fæto, treitô? (volendo batterlo)
Ott. Eh, eh, adaxo...
Lean. No, Ottavietto, vœuggio co me confesse subito o tradimento ch'o m'ha fæto. Scì, birbo, sò tutto. Ti no te credeivi ch'a me dovesse vegnî a i oreggie? ma vœuggio sentine a confession da tò propria bocca, atrimenti con questa spâ te passo da un canto all'âtro (con la spada al petto).
Mon. (piangendo). Ah... sciô Leandro averesci questo cœu?
Lean. Parla dunque.
Mon. Ma dîme cose v'ho fæto?
Lean. Ah infame, a to coscenza non te o dixe?
Mon. In veritæ mi non ne sò ninte.
Lean. (s'avanza per batterlo). Ti no ne sæ ninte?
Ott. (tenendo Leandro). Leandro!