Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/136

Da Wikivivàgna

dôe reflessioin, che, quando ghe penso, me mettan à ra desperaçion. Tutto ben pensao, non ghe trœuvo âtro ripiego se non che, doppo che averemmo tra voî e mi fæto tutto ro possibile per procurâ d'indúero à questo consenso, che non spero, de piggiámera segrettamente, e portámera fœura de Zena, per dâ tempo à ro tempo. Per questa fin, e per fâ passi, ho zà dæto incombença à un Sençâ dê trovâme 50 o 60 miria lire à cangio, con re quæ spero d'inzegnâme à passâ ri anni, finchè cangian re çircostançe. Se voî, sœu cara, vorrei góve dra congiontura, e liberâve ancora voî da questa scciavitù basta vegnívene con noî. Sinchè ne averò per mi, non ve lascerò mancâ de ninte. Ma çitto ch’o l’è chì ch’o ven. Retirem[m]ose primma ch’o ne vedde, per poei terminâ de discorrî con libertæ. (Partono).


SCENA III.
Arpagon, Freccia.


Arp. Fœura de casa mæ, birbo. Ti non senti, pendin da forche?

Frec. Che vêgio scoaddo! Bezœugna ch’o l’agge ro diavo adosso.

Arp. E così? cose te giasci tu int’ri denti?