 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
A dïta primma donna a l'ha ûn bello voxin,
Ma a canta comme e moneghe e per chi gh'é vixin,
A fa quello ch’a pêu.... Vegnûa chì a controvento
Per pûrgâ i sò pecchæ, a n’é che o sûpplemento
D’ûnn’atra primma donna chi doveiva vegnî,
Ancon pezo de lê, per quanto sento dî.
Se a fûsse stæta mëgio, comme quarcûn pretende,
Granæa 5 chi é ûn ommo bravo, chi non dà mente a-o spende,
Avendo i pappê in regola, permisso o non aviæ
Che a se ne stesse a Bävai pe ûn pö de mâ de moæ.
I maldicenti dixan ch’o g’ha ancon guägno drento,
Che con l'emenda schêussa o paga o sûpplemento.
Mi a lascio lì, pêu dâse... Parlemmo do tenô,
Se o fûsse in ti coristi o faeiva ûn gran fûrô.
A voxe a n'é cattiva, né brûtta a sò figûa,
Ma pä sempre ch’o sciorte d’in t’ûnn-a seportûa!...
O basso (pövea bestia!) o l’ëa zà conosciûo
L’anno passôu; in scena ti sæ ch’o l’é svegnûo
Pe-i grendi applausi avûi!... e lesto l'Impresäio
Ghe rinnovô[sic] a scrittûa pe-o terso do saläio!...
O guägna dixinêuve södi e ûn dinâ pe seja;
L’é ûn miäcoo se o ne sciorte sensa vegnîghe a peja.
E terze parti poi, meschinn-e! fan pietæ;
Cöi 6 ghe n’é duî lombardi, o resto son nostræ.
