Pagina:Chittarin 1772.djvu/40

Da Wikivivàgna


12
In questo dî, comme in un spegio grande
De luçido diamante,
Me pareiva s'unisse un gran congresso,
E s'assettavan l'un à l'atro appresso,
De gente tante e tante,
Che ne sciortivan da tutte re bande.
Lì vì branchæ de Duxi e Generæ,
Sciammi de Cardenæ,
Muggi de Magistrati e Senatoî,
Taggi de gran Ministri e Ambasciatoî.

13
Questi per lunga e lunga descendença
(Me repiggia Ballin)
Da ciù secoli andæti e da ciù lustri
Son dri nostri Spozoei parenti illustri.
Tent'atri sença fin
De maestoza e nobile prezença
De gran savei mi te porræ mostrâ,
E in ra Toga e in ra spâ,
Brav'ommi ... Zà ri sò, mi ghe respondo.
Dra famma dri passæ n'è pin ro mondo.

14
E Zena se regorda dro Carrega
E dro Duraçço Poæri,
Ah da noî troppo fito trapassæ,
Quanta in fronte portavan maestæ.
Oh se de questi guæri
Vóresse dî per fâne istoria intrega,
Me stanchereiva, in çento mœui parlando.
Dî ro comme e ro quando
Dro ben à tutti fæto, è un agottâ
Con ra sassora un lago, un sciumme, un mâ.