Pagina:Chittarin 1772.djvu/103

Da Wikivivàgna
SONETTO.


Carrego d'anni, e con ra sóma piña
D'iniquitæ, me trœuvo in scìù re porte
De quella dra messoira e gambe torte,
E ogn'anno chi me cresce, a s'avexiña.

Per reparâ quest'urtima roviña,
E cangiâ ro decretto dra mæ sciorte,
Vœuggio fâ tregua e paxe con ra morte,
E andâghe allegro incontro e in pavariña

Dunque per revocâ quella sentença,
Chi me ten aora scciavo dro peccao,
De cœu, Segnô, farò ra penitença.

Quando d'amare lagrime lavao
Averò e reiza netta ra conscença,
Ah Segnô! m'avereivo perdonao?