Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/618

Da Wikivivàgna

83
Pîquillo ô l’ëa pù ûn lesto zovenotto;
Co-i compagni de schêua pe di anni ô s’ëa
Esercitôu ne-a corsa essendo a scotto
Con zûgâ a-ô passaggin, a allêua e a trincea;
Ma in forza poi a tûtti ô l’ëa de sotto
De nervi, de polmoîn e de trachea,
E ô se veddeiva spesso pe cammin
Vegnîghe l’anscia e scappûssâ ûn pittin.

84
Di atleti intanto a squaddra a s’incammiña
E a l’arriva in t’ûn attimo a Isabella,
E a comença tegnindose a manciña
O gio, che gh’ëa prescrito, intorno a quella;
I duî selvaggi portan ciù vixiña,
Che pêuan, a-e muage e a-ô fosso a gamba snella,
Calcolando che saiva stæto ô gio
Coscì per lô ciù cûrto e ciù spedio.

85
Ma i so calcoli inûtili ghe rende
Un caxo, ch’ô non ëa ne-a previxion;
Perchè Teroe, che a fâla a tûtti ô tende,
Giando veloce ô canto do mûaggion,
Che cö gran fosso, che gh’è a-i pê, ô difende
A çittæ derimpetto a-ô Settentrion,
O mette i pê pe caxo in t’ûn pastisso
De tæra e pûa impastâ de sangue nisso.

86
Do gran maxello da giornâ trascorsa
Avanzo ô l’ëa questo pâtan sanguigno,
E passandoghe sciù Teroe ne-a corsa
I pê ô ghe cianta, tant’ô l’ëa tacchigno!
E ghe restan staccandoli con forsa
Duî trêuxi de pätan de cô roscigno;
E in sciö sciûto ô fa sûbito inderrê
Un sato pe levâseli da-i pê.