Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/619

Da Wikivivàgna

87
Ma mentre pe levâse quell’intoppo,
Giastemmando a l’indiaña e a l'europea,
O pestella e ô da casci in tæra troppo
Ati, spedii e violenti, Raiatea
O gh’arriva in te gambe de galoppo,
E s’ingancian insemme de manea,
Che cazzendo in sce l’orlo do gran fosso
Ghe scûggian dentro l’ûn a l’atro addosso.

88
Do stesso canto ô gio de quella scena
Favan i atri quattro in coincidenza,
E a quella vista per lô grata e amena
Provavan ûn gran gûsto in conseguenza;
Ma comme cosa a-ô so interesse aliena
Con ironica e finta indifferenza
Ghe davan ûn êuggiâ e tiavan driti,
Dixendoghe in passando: riveriti!

89
E pë speranze sempre ciù crescenti
Tutti quattro animandose per questo
Caxo, ch’ô gh’ammermava i concorrenti,
Se cacciavan avanti a finî ô resto
Da so corsa affionæ, veloci, ardenti:
Però Fernando ô l’ëa con tûtto questo
Sempre inderrê a-e due zovene, e inderrê
O l’ëa ô poveo Piquillo sempre a lê.

90
Zà corrivan, passôu ô segondo canto
Settentrionale, ä drita da çittæ,
E Piquillo persuaso ä fin che ô vanto
D’êse ô primmo per lê ô l'êa dûbbio assæ,
Con Fernando lê ô voiva almeno, quanto
O poiva, contrastâ in velocitæ,
E ô se gh’asbriava lesto verso ô fianco
Mancin sperando de passâlo franco.