Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/511

Da Wikivivàgna

79
Allôa i oggetti ô i vedde meno ciæi,
Se gb’ammerman e forze, ô se fa brûtto,
Con colpi ô se difende lenti e ræi;
Ammassâlo i selvaggi veûan do tûtto,
E a fâlo çerto no ghe voiva guæi;
Ma i compagni corrivan in so aggiûtto,
E con sciabbræ terribili e spedie
Gb’arvan ô passo, perchè ô se retie.

80
Allôa appoggiôu ä sciabbra cianciannin
O se va strascinando verso a mæña,
Stizzando sempre sangue pe cammin
Dâ pelle, chi ëa strafoâ comme â gratæña;
Là ô s’è diretto verso ô rian vixin
Pe rinfrescâse e riposâ in sce l’æña;
Quando da-ô stesso rian poco distante
O vedde in tæra de Martin l’amante.

81
Idia un pö rinvegnûa â s’ëa là co-a stessa
Intenzion rebellâ pe rinfrescâse;
Ma abbattûa da ûn’estrema debolessa
De nêuvo a fù costreita a abbandonâse;
Ma mentre quæxi a moiva de tristessa,
A s’è riscossa a-ô vedde avvixinâse
Ferrante de ferie e de sangue pin,
Perché allôa ghe vegniva in chêu Martin.

82
E de lê a dimandava e da so sorte
A Ferrante con aia d’anscietæ..,.
Mentre ô se batte, ô dixe lê, da forte,
Che ô Çê ô no fasse, che ghe tocche a mæ!..
Façeivan vegnî a Idia ô suô da morte
Queste parolle appeña pronunziæ,
Comme se allôa ghe foise capitôu
Davanti anche Martin tûtto inciagôu.