Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/501

Da Wikivivàgna

39
A-ô recinto arrivæ, dov’ëan i pali
Zà pertûzæ e ciù deboli, Martin
Comme ciù forte, ô començò a rascciâli
Con a sciabbra adaxetto e cianciannin;
Scicchè doppo un pâ d’ôe ô riuscì a taggiâli
In fondo tanto, ch’ô l’arviva infin
Feliçemente per ûn ommo ô passo,
Comme ô l’ëa lê, discretamente grasso.

40
No s’ëa ancon vista a l’orizzonte a luña,
Scigoava ancon fra i erboi a tramontaña,
Fiandose d’Idia a guardia pe fortuña
A se a dormiva poco assæ lontaña,
Scicchè quelli asbasciandose comme uña
Vorpe oppù ûn ratto chi vêu intrâ in ta taña,
Fêua de quello recinto non sentii,
Nè visti ûn doppo l’atro son sciortii.

41
Sciortii dä cioenda comme pe ûn prodiggio
Se cacciavan ne-ô bosco chi ëa promê,
Dove han trovoû doppo ô cammin d’ûn miggio
Per un nêuvo miracolo do Çê
(Comme ò zà dito) de Colombo ô figgio,
Salvo per ûn miracolo anche lê;
Feliçe incontro, che inscinuô l’idea
De salvâ Fiesco, e mezi e ardî e manea!

42
I Indien di duî amanti intanto vêua
Trovavan a cabanna a-ô fâ do giorno;
E visto ch’ëan scappæ, mandavan fêua
Do villaggio a çercâli pe-ô contorno;
E a Fiesco ch’ô l’ëa stæto in sce uña stêua
Solo e ligôu pë moen, a-ô collo intorno
Uña corda azzunzeivan lunga e forte
E ô portavan in zù pe dâghe a morte.