Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/500

Da Wikivivàgna

35
Ma ô gh’è riuscio (n’avendo atro instrûmento
Che e moen e stecchi) streito de manea
Ghe a ghe poiva passâ lê sola a stento,
Ma ô no bastava pe Martin, ch’ô l’ëa
Da donna assæ ciù grosso e corpulento:
Ma allôa ghe suggeriva ô Çê ûn’idea,
Pe-a quæ a passava a cioenda, e con coraggio
E cautela a l’intrava in to villaggio.

36
Là gh’ëa ûn gran baraccon fæto de toe,
Chi ëa comme un’armeria pûbblica antiga,
Dove gh’ëan lançe, remme de canoe,
Archi, frecce piggiæ all’armâ nemiga,
Armi particolæ de quarch’eroe
Morto d’etæ, de feie, o de fadiga:
Comme trofei là appeisi tûtt’intorno
Ean vixibili a tûtti nêutte e giorno.

37
Là fra i arme d’Indien, gh’ëa appeiso a spâ
Solo de Fiesco (quella de Martin
A ghe cazzeiva ne-ô combatte in mâ):
Idia appeña a veddeiva, ciancianin
A destaccava, e subito tornâ
A-a cabanna pe-ô mæximo cammin
A l’ascondeiva meditando un nêuvo
Taggio pe-a nêutte chi vegniva apprêuvo.

38
Passôu l’ûrtimo giorno, all’öa che sghêua
In gio ô rattopenûgo e canta ô baggio,
Guardinghi dä cabanna sciortan fêua
Idia e l’amante pin d’ardî e coraggio
Portando a spâ, che ascosa sotto a stêua
Aveivan ne-a giornâ per ûn travaggio,
Mezo ûnico, ch’ô poîva, benchè lento
E rischioso, portâli a salvamento.