Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/362

Da Wikivivàgna

3
E se ô mæximo vento ô favoriva
In pochiscimi giorni de cammin
Forse e coste do Mescico ô scroviva;
E zà a-ô cavo Catoche ô l’ëa vixin;
Quando invixibilmente compariva
Pronto a fâlo deviâ da-ô so destin
O feo Maboia accompagnôu da un terno
Di so ciù tristi socii de l’Inferno.

4
Taurachi genio de tempeste a un segno
Do dio di Antille allôa ô cangiava ô vento
Propizio de Colombo a-ô neuvo impegno,
In un Meistrâ terribile e violento;
Scicchè l'Eroe per un complotto indegno
In sciö barco, chi andava comme ô scento
Diretto a-ô Sud, in quarant’ôe ne-ô tristo
Golfo de Paria strascinâ ô s’è visto.

5
S’ëa adesciâ allôa l'Aurora, e i êuggi ancon
Allûggiæ a se frettava, e meza nûa
A camminava a mettise a-ô barcon
Pe godî un pö de fresco e d’aia pûa,
E pe no vedde a-ô ciæo do so Titon
A testa meza peâ e tûtta canûa,
E passâ un pö a raoxia pe aveî dovûo
Pe-ô so casto dovei caezâlo a-ô scûo.

6
Quando Irrocan tristo e feroce dio,
Che l'Orenoco ô domina e ô fecondo
Paise ch’ô bagna, da Maboia instruio
Verso l'Ipava, lago ampio e profondo,
Chi è a sorgente do sciûmme, ciù spedio
Do fulmine ô s’asbriava furibondo:
O gh'arrivava in mezo paternostro
E ô se cangiava in ûn tremendo mostro.