Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/363

Da Wikivivàgna

7
Là spirito mostruoso de natûa
O s’incarnava con sostanza e forme
A pao mostruose con vestî a figûa
Do Drago ciù schifoso e ciù deforme
Che mai finzesse un poema o una pittûa;
Mi creddo, che ô dragon orrendo e enorme,
Ch’ô l'è descrito ne l’Apocalisse,
In parte de modello ô ghe servisse.

8
Ma ô l'ëa da questo ciù robûsto e ancon
Ciù feo, ciù grosso e ciù deforme quello;
Scicchè questo de quello in paragon
O l’ëa mite e gentî comme ûn fringuello,
Piccin comme uña grigoa, oppù ûn scorpion,
Debole comme un ratto o un pipistrello
E ô l'aveiva pe forme e cô ô vantaggio
Sorve lê, che ha un pollin sorve d’un baggio.

9
Gran mostro insomma spaventoso a vedio
O l'aveiva uña testa da groscessa
Da cupola da Gexa do Rimedio,
E in sce questa due corne da lunghessa
E do spessô de duî cannoîn d’assedio;
Pæge di abbæn da cupola in sciä stessa
O gh’aveiva per pelle scagge drûe
Taggiæ tutte a mez’arco e lisce e dûe.

10
Paiva a so bocca uña gran barconea
Cûrva de sette metri de contorno;
Ne-a so lengua da sciamma gh’ëa l’idea,
Ch’a se slança dä bocca d’un gran forno;
Paivan e so due naixe uña troneâ
Doggia ornâ de moîn rosci tutt’intorno,
E i eûggi duî fanæ, che han de derrê
Riverberi de lamma o arxanplachê.