Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/222

Da Wikivivàgna

99
I mæ fræ da Savoña ëan ritornæ,
E mæ nêuve intenzioîn tutte ghe spiego:
A seguitâme in Spagna i ho esortæ;
Spendo ancon co-i amixi un giorno intrego:
Ordino a Temo d’aspetâ i mæ fræ,
E me torno a imbarcâ solo con Diego
E a Palos arrivavo a-ô stesso giorno,
Che ô sô ä costellazion do Capricorno.

100
N’ho avêu[sic] in mæ vitta uña sejaña pezo
De quella seia, ch’arrivavo in Spagna;
L’ea l'ôa, quando e galliñe van a vezo,
Fioccava a neive pe-a çittæ e ä-ä[1] campagna;
Un’anima vivente a n’ëa ciù a mezo,
E con un vento zeôu, ch’ô m’accompagna,
Fêua de çittæ mi solo con mæ figgio
A pê e zazun façeivo ciù d’un miggio.

101
Me ridueivan a un punto e necessaie
Gravi speise, che un viægio ô me portava
Doppio e allunghio pe-e congiuntue contraie,
E ne-ô tempo che a Zena me fermavo
E speise andanti e e speise straordinaie,
Che a-ô momento che a Palos me sbarcavo
Me trovavo d’aveî solo tant’öu
Da poeì pagâ a-ô pilotto appeña ô nöu.

102
Cosci comm’ëo senza uña parpaggiêua
Ben persuaso, che i osti poco umani
M’avievan mi e ô figgiêu lasciôu defêua
Comme duî perdigiorni e duî profani
A-a neive, a-ô vento e con a pansa vêua;
De ricorrî pensavo ai franciscani
I quæ ëan ne-e vixinanze da çittæ
E dimandâghe allogio pe caitæ.

  1. pratcamente 'na prepoxiçioin articolâ elevâ a-o quadrato (G. Musso)