Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/210

Da Wikivivàgna

51
Con cortexia, con tutta l’attenzion
Quello geologo illustre ô me sentiva;
I mæ calcoli e a mæ propoxizion
Gh’andavan tutti a genio e ô i applaudiva;
E da gloria de quella spedizion
Per chi l’intraprendeiva ô convegniva;
Però ô me confermava, che pur troppo
Ne-a patria stessa aviæ trovoû un intoppo.

52
Pù ô disse de parlâne con Vinçenso
E con Giancarlo, e insemme a questi doî
Fra-i nobili e fra-i ricchi de bon senso
Çercâme di aderenti e protettoî,
Pe aveî, se l’ea poscibile, ô consenso
Do gran conseggio, quando i senatoî,
Terminôu ô villezzo a san Martin,
Saivan tornæ da-ô feûdo o da-ô casin.

53
Besêugnava aspetâ circa duî meixi
Primma che poësan radunâse a Paxo
Tornæ d’in Villa i nobili zeneixi;
E mi l'urtimo addio, l’urtimo baxo
Andavo intanto a dâ fra-i Savoneixi
A-ô mæ poveo baccan, che là pe caxo
O se trovava in letto, e pe uña forte
Improvvisa puntûa proscimo ä morte.

54
Tutto ô s’è consolôu mæ poæ ne-ô vedde
Un figgio quæxi sempre vagabondo
Pe-ô mâ lontan da casa!... e poeî ben credde
Clie ancon ciù consolôu ô moribondo
O se saiva, se ô poîva allôa prevedde
Ne-ô figgio ô scrovitô d’un nêuvo mondo!
Lê intanto ô moiva queto e rassegnôu;
E mi tornavo a Zena ammagonôu.