 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
100
S. MATTÈ.
7 Allùa se sun alsæ tütte quelle vergini, e han preparòu i so lümmi.
8 Ma ê scemme han ditu a i asperte: dæne du vostru euiu, perchè i nostri lümmi s’ammortan.
9 I asperte g’han rispostu e han ditu: perchè per caxu u nu segge assæ nè per vuiâtre nè per nuì, andæ ciütostu da chi ne vende e accatævene.
10 Ma mentre andavan a accattâne l’è vegnüu u spuzòu, e quelle che ean prunte sun intræ cun lê a ê nosse, e l’è stætu serròu a porta.
11 Е finalmente sun anche vegnüe i âtre vergini dixendu: Segnû, Segnû, arvine.
12 Ma quellu rispundendu u g’ha ditu: in veitæ ve diggu mi nu ve cunusciu.
13 Stæ dunque sveggiæ, perchè nu seì u giurnu nè l’ùa.
14 Perchè cumme ün ommu partindu pe ün paize luntan, u l’ha ciammòu i so servituì e u g’ha cunsegnòu i so ben;
15 Е u l’ha dætu a ün sinque talenti, all’âtru duì e all’âtru ün, a ognün segundu a so capasitæ; e u l’è partìu sübitu.
16 Quellu dunque cu l’aveiva risevüu sinque talenti u l’è andætu, u i ha trafeghæ, e u n’ha guadagnòu àtri sinque.
