Pagina:Fioretti 1465.djvu/46

Da Wikivivàgna

[o] n'avea avoto revellaciom. Lo qua frai Mathê, on constreito per santa obediencia, respoze cossì: "Che seando mi de la famigia a la Verna questo hano passao de lo meize de mazo, e' me missi in una cella in la qua e' me missi in oraciom*. E in la mea oraciom e' pregava Dee devotamenti che ge piaxesse de revellâ a mi ò a quarche atra persona lo di e l'ora e lo lögo in lo qua le sante piage fon misse in lo corpo de san Francescho. E preseverando mi in oraciom e seando in lo pregâ pu avanti [che lo primo sonno], si me aparsse san Francescho con grandissimo lume e si me disse: « Fijo, de che pregi-tu Dee?» e mi ge dissij: «Paire, e' lo prego de ta cossa» e ello disse a mi: «Chi sum? Lo to paire san Francescho, cognossime-tu bem?» e mi ge dissi «Paire mê, si». Alaora o me most le piage de le main e de li pê e de lo costao e me disse: «E' l'è vegnuo lo tenpo che Dee vö che se manifeste la soa gloria, quello che li frai fin a chì non se son curai de savei, per che sapi che quello chi me aparsse non fo angero, ma o fo Ihu. Xe. in specie de saraffin, lo qua con le soe main premete in lo mê corpo queste V piage como ello le resevè in lo so corpo sum lo legno de la santa croxe, e fo in questo modo: che lo di avanti la exaltaciom de la croxe o vegne a mi um angero lo qua me disse da parte de Dee che me aparegasse de reseive quello che Dee me voreiva mandâ. E mi ge respoxi che era aparegao de receive ogni cossa chi piaxesse a Dee. E pöi la matin sequente, soè la matin de la santa croxe la qua era quello ano in venardì, e alaora* e' insî de la cella con frevô grandissimo e si zei a stâ in quello lögo in oraciom, unde tu ê aora, in lo qua lögo orava; e orando mi e echa per le aire o dessendeiva da cell um zovem cruciffixo in forma de saraffin con sexe are con grande ferô. Lo qua era de maravegozo aspeto a vei, e alaora e' me inzenogai devotamenti e incomensai a contenplâ de lo desmezurao amô de Ihu. cruciffixo e de lo desmezurao amô de la soa passiom; e lo so aspeto ello dè in mi con tanta conpassiom, che a mi parea propiamenti in lo mê cör centî quella passiom; e in soa prezencia tuto questo monte resprendeiva como lo col[sic]. E cossì desendando o vègne apè de mi; e stagandome davanti o me disse certe parolle secrete, le quai o non a* anchora revellai a nissuna persona, ma o se aprossima lo tenpo che se reveleram. E pöa de lì a um pocho Xe. se partì e se ne tornà in cel, e mi me trovai segnao de queste piage». E san Francescho disse: «Va seguramenti e di a lo mê meistro*; perochè questa è apariciom* divina e non de homo». E dicte queste parolle, san Francescho me benixì e se ne tornà in cel con una grande multitudem de zoveni resplendenti. E dicte qu tute queste cosse le a dicte frai Matê e avele viste non dormiando, ma vegando, e cossì zurà corporamenti e lo dicto ministro a Firenssa in la soa cella, quando o ge requeze questo per santa obediencia.

A lozo de messê Ihu. Xe. e de lo so servo umille Francescho.

Una vota un frai devoto e santo, lezando la lezenda de san Francescho in lo capitoro de le soe piage, e' l'incomenssà con grande ansitae[sic] de sprito a penssâ che parolle poivam esse stëte quelle secrete le quë san Francescho disse che o non le revelereiva demente che o vivesse, e le quae lo sarafin ge avea dicte quando o ge aparsse. E questo frai penssava infra lê mesmo digando: "San Francescho non vosse dî queste parolle in soa vita, ma fossa che aora depoî la soa morte corporâ, e fossa che se o ne fosse pregao devotamenti, che o ge le direiva". E da alaora avanti questo devoto frai incomenssà devotamenti a pregâ Dee e a san Francescho che ge piaxesse aora de revelâge. E questo frai, preseverando öcto agni in questo pregâ, lo öitavo ano o merità de esse exaudio in questo modo, che um di depoisdinâ[sic] reize la[sic] gracie in zexia, e stagando questo in oraciom in um lögo de la zexia e pregando Dee de questo e a san Francescho pu devotamenti che o non era uzo con monte lagreme, e stagando cossì o fo piamao da uno atro frai chi ge comandà per parte de lo goardiam che ello lo aconpagansse[sic] a la terra per utilitae de lo lögo. Per la qua cossa, non dubiando ello che la obediencia è pu merito cha la oraciom, e cossì tosto como ello odì lo comandamento de lo prelato, o lassà la oraciom e ze con questo frai chi lo ihamà; e como piaxè a Dee, questo ato in questo ato de la pronta hobediencia quello merità che per longa oraciom o non avea meritao. Unde e si tosto como e fon föra de la porta de lo lögo, elli scontràm in doi frai forestê, li quai frai pareivam che vegnissem de longo viageo, e l'um de lor parea zovem e l'atro antigo e magro, e per lo mâ tenpo e' eram tuti bagnai e fangoxi. De che questo frai obediente, abiandone grande conpassiom, disse a lo conpagno con chi ello andava: "Fraello mê carissimo, se lo faito per lo qua noi andemo se po in pocho induxiâ, persochè questi frai forestê am gram bezögno de esse resevoti monto caritativamenti, e' te prego che ti me ge lassi andâ e lavâ li pê e speciamenti a questo frai antigo, lo qua ne a mao bezögno, e voi li poressi lavâ a questo pu zovem, e pöa e' anderemo per lo fato[sic] de lo convento". E alaora condesendando questo a la caritae de lo conpagno, e retornando dentro, e resevando questi frai forestê monto caritativamenti, e' si li menàm in coxina per ascadâ e per refreschâ; a lo qua lögo se ascadava atri öto frai de lo lögo. E stai che fon un pocho a lo fögo, si li tiràm da parte e si ge lavàm li pê, secondo che aveivam ordenao inseme; e lavando quello frai obediente e devoto li pê a quello frai antigo e levandoge lo lavago, persochè eram monto fangoxi òsea bruti, o regoardà e vi li söi pê segnë de piage; e subitamenti per la alegressa avizandoli bem, e' l'incomenssà a criâ e a dî: "Ò ti ê Xe., ò ti ê san Francescho". E a questa voxe e a queste parolle li frai se levàm su, chi eram a lo fögo, e vegando a vei con grande timô e reverencia quelle piage. Alaora questo frai antigo a le lor pregere ge concentì che elli ge le vissem e si le tochàm e baxàm. E anchora maravegandosse pu per alegressa o ge disse: "Frai mê, non dubiai ni temei, perssochè sum lo vostro paire Francescho, lo qua secondo la vorontae de Dee e' fondai trei Ordenei[sic]; e consoseacossachè sea stao pregao za è öto agni da questo frai, lo qua me lava li pê e lo qua e o odio* pu freventementi cha le atre vote, che ge revelasse quelle parolle secrete che me disse lo sarafin quando o me dè le piage, le que parolle e' non vossi mai in mea vita revellâ, e aora per comandamento de Dee e per la preseverassa[sic] de questo frai, e per la soa pronta obediencia per la qua o lassà la dosesa de la soa contenplaciom, e' sum staito mandao da Dee per revellage davanti da voi quello che o dexira de savei". E san Francescho vozandosse inver quello frai, si disse cossì: "Carissimo, sapi che, seando mi sum lo monte de la Verna tuto fö de memoria e daito tuto in penssâ in la passiom de Xe., in quella apariciom saraficha e' foi da Xe. cossì stamatichao lo mê corpo, e alaora