Sâta a-o contegnûo

O Cicciollâ 1930/Serenata II

Da Wikivivàgna
O Cicciollâ de Feipo Noberasco
Serenata II de Gabrie' Ciabrea
Atriboia a-o Ciabrea da Carlo Montesisto, Aostin Bruno e Vittoio Poggi ch'o-a pubricò inte « La strenna savonese per l’anno 1895 »
lasciòu inalterâ a grafia do "Cicciollâ".
[p. 23 modifica]

Serenata II

Questa è quella müraggia,
Questu é quellu cantun:
Oh bella serenaggia
Da fâse a ru barcun!
Cértu, cumpagni,
Ra bella sta a scurtâ,
Che per questa cuntrá
Ghe sa troppu de bun.

O scüi, mettéive all’orde,
Zane, che se convén;
Aggiüsté bén re corde,
Tirére muntu bén,
E tütta a neûtte,
Fin che ra lün-a manca,
Canté quella man gianca
Che l’anima ne tén.

Dí che sciümma marin-a
Ghe pérderá d’arbú

[p. 24 modifica]

E pérla levantin-a
Pérderá de spréndú,
E che a ne strénze
Giüstu cumme tenaggia,
E che ri cheû ne taggia,
Sebbén non ha razú.

Amú per so sorassu
Descende da ru çé,
Ghe dá ru so türcassu
E peû ghe va deré,
E se ün cheû mira
Feríu da ra saetta,
Va cumme can barbetta
E se ru porta a lé.

Quandu stavi ballandu,
O bella, a ru giardin,
Mi stava cuntemplandu
Ru to béllu murin,
E assemeggiava
Re masche cururíe
A re reûse sciuríe,
Ra bucca a ri rübin.

Ra frunte me paréiva
Ün-a carma de má,
Ra gula, quandu néíva,
Ra néive chi é neivá:
Ma ri bélli eûggi,
Per quantu ghe pénsasse,
Per quantu ghe çércasse,
Non seppi assemeggiá.

Aora ra tramuntan-a
Me mettéiva in pensié,
E aora ra dïan-a
Pe ru serén dru çé,
Da peû dixéiva:
Questi han süperiú,
Ma quello so spréndù
Lascia tüttu inderé

[p. 25 modifica]

Me missi ancora in ménte
Ru sù de mezo dí,
Ma bén che u sé lüxénte
Ru mé pensié fallí,
Perché per sciorte
Se guardu ra so spera,
Cumme veûzu ra ciera
No veggu da chi lí.

Non ha questu deféttu
Quell’eûggiu to serén;
Ne dá sempre diléttu,
Sémpre allegri ne tén.
Sémpre soave
Fa sémpre cädu céru
Tüttu che cumme léru
Röba ri cheû di sén.

U pä, se ti ru ficchi,
Un farcun peregrin,
E se ti ru busticchi
Curre cumme ün darfin,
Se ti ru abbassi
Pä che ru sú tramunte;
Se ti ässi ra frunte
Returna ru matin.

Béll’eûggiu zuvenettu
Fa tüttu ció che u veû,
Ma dimme, o barasciettu,
Véitu moé ru mé cheû?
Se ti ghe guardi,
Gran sangue ti viré:
Ma perché ti ra fé,
Ra ciaga no me deû.