Ms. Marston 56/Mirachullo (5)

Da Wikivivàgna
Manoscrito Marston 56, 1465
Mirachullo de la biâ Vergem madona santa Maria
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu);
lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze;
[p. 57r modifica]
Mirachullo de la biâ Vergem madona santa Maria


Un cavaler si avea um so castello sorve una strai e derobava piaschum chi passava per lì. E questo cavaler era devoto de la nostra Dona, si che questo non lassà mai, per vexenda grande che o l'avesse a far, che ogni jorno o non dixesse le soe ore devotamenti. Or e' l'avegne che per questa strai ge passà um santo homo, e seando derobao segondo l'uzanssa chi se fava, questo santo homo pregà li serventi, che e' lo menassem davanti a lo segnor, persochè o ge vorea contâ monte serte cosse. E seando li serventi de so contenti, si menàm questo santo homo davanti a lo segnor. E seando questo santo homo davanti lo segnor, si ge disse che o feisse vegnî lì tuta la soa famiga e che o ge mostrereiva cossa de che o l'avereiva grande utillitae, e pöa, che o ge pricherea la parolla de Dee. Alaora questo cavaler comandà che tuta la famiga ge vegnisse davanti, e cossì fem tuti salvo um. Alaora lo cavaler disse a lo santo homo: "Vete che tuta la famiga è vegnua chì". E questo santo homo respoze che e' non eram anchora vegnui tuti. E fassando serchâ, e' trovàm che o ge manchava lo canevario, lo qua, seando vegnuo e trovando questo santo homo, e' l'incomenssà a torsse la testa como homo inssîo föra de seno. E cossì li ögi ge incomenssavam a volar e si non se incallava de acostasse a ello. E lantor questo santo homo ge disse: "E' te [p. 57v modifica]sconzuro da parte de lo nostro Segno messê Ihu. Xe. che ti ne debi dî chi tu ê, e de che parte ti ê vegno[sic], e perchè è questo. E di chì in prezencia de tuti questi chi sum chì". E quello respoze: "Ti m'ai sconzurao de inssî föra de questo corpo a mâ mê grao, unde e' te digo che e' non son homo, ma e' sum demonio, lo quâ preixi forma umana, e si sum staito con questo cocì XIIII agni umermenti con questo homo, e lo mê principo Satanas me mandà cocì, perchè e' goardasse lo di che questo cavaler non saruasse santa Maria, e in quello di che o non l'avesse saruâ, e averea avoto possansa sorve ello, e si l'avereiva morto e faitullo[sic] finî in marvaxe övere, e si sarea staito nostro. Ma lo di che o fava questa salutaciom a la Vergem Maria e' non poiva avei segnoria sorve ello. E si o cuntuniamenti goardao de iorno in jorno a lo mego che o sapuo, e non o mai visto che o non l'abia saruâ". E alaora lo cavaler si fo monto smario de queste parolle, e deprezente o se butà a li pee de questo santo homo e demandàge devotamenti perdom de le soe peccae, e muà la soa vita, e finì bem. E lo santo homo comandà a lo demonio in lo nome de messê Ihu. Xe., che ello se partisse de lì e zeisse in tal parte che de lì avanti o non poisse nöxe a nissum homo, chi in lo nome de la Maire de Dee ihamasse. E dito que[s]to, lo demonio se partì e lassà lo corpo morto che e' l'avea preizo.