Ms. Marston 56/Mirachullo (34)

Da Wikivivàgna
Manoscrito Marston 56, 1465
Mirachullo de la biâ Vergem madona santa Maria
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu);
lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze;

[p. 63r modifica]E una fiâ o vegne um a conffesiom con frai prichoi. E intrando lo frai da lo tâ, respoze quello, che o non voreiva dî le soe peccae, persochè elle eram tante, che se o le cointasse in quello lögo, o dubiava che lo teito non ge cheisse adosso. E lantora lo frai lo menà in ihostra, perchè lì o se confessase. Pu questo dubiava de non esse odîo, e però o non se vorea coffesâ lì, ma o disse: "Andemo vi jmter una camera secreta, unde nissum non ne posse odî". Alaora lo frë dubià che questo non fosse lo demonio chi lo voresse ocir, e incomenssàse a segnâ. E intrando in una camera, questo se conffesà prendando una penetencia che lo frai ge vosse dâ. E quello ge respoze, che quella penetencia era niente. Respoze lo frai: "Or me lo di". E quello disse: "Non dirò". Disse lo frai: "Se ti non lo di, e' non te asorverò". E quello disse: "Se ve lo digo, e' ve prego che o non sea dicto a nissum, persochè nissum de questa terra non lo sa". E disse: "Vegando[sic] da la villa a la citae per achatâ biava, li demonei me preizem per la via e portànme sum um monte monto ato, e butànme de cima fin in pê, e non me fei nigum mâ. Consoseacossachè sea peccao, pu e' avea grande devociom in la biâ Vergem Maria e in lo beo[sic] messê san Iacomo apostoro, e si me arecomandai a lô. E pöa li demonei me butàm in um monte de fögo, unde lì e' missi tuto, salvo le main e la testa, e inpersò arecomandandome a la biâ Vergem Maria e a lo beo[sic] messê san Iacomo, la testa la tegnea föra de lo fögo, e le main, quando e' me levava suza. E lì steti da lo sabo fin a matresdì. E pöa e' me portàm a caza mea con tute le mee vestimente bruxae, unde e' me trei le bruxae e si me missi de quelle che aveiva, e si non poiva morî sensa conffeciom, per la gracia de la biâ Vergem Maria e de messê san Jacomo apostoro". Disse lo frai: "Como po esse questo, chi te sei bruxao, che ti ai si belle le main e lo vizo, cossì como um bem san?" Alaora questo mostrà li pee e lo corpo. De che lo frai lo vi tuto bruxao e sentì una grande spussa de bruxao. E cossì o finì deprezente.