Ms. Marston 56/De la lezenda de messê san Jeronimo/Miracolo de um zovem devoto de messê san Jeronimo

Da Wikivivàgna
Manoscrito Marston 56, 1465
De la lezenda de messê san Jeronimo

Miracolo de um zovem devoto de messê san Jeronimo
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu);
lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze;
quarche minnima azonta (tra parentexi quaddre) e ascceimento in notta confrontando con l'ediçion toscaña do 1799 (Ramanzini, Veroña)
[p. 183v modifica]

Miracolo de um zovem devoto de messê san Jeronimo

Lo biao Cirillo narra che o fo um zovem in la dicta citae lo quâ avea nome Tito e lo quâ era monto favoreive e richo, e a la reverencia de lo biao messê san Jeronimo, de chi e' l'era monto devoto, o se misse in animo de vorei oservâ castitae, in lo quâ preponimento o ge stè per spacio de II- agni in honesta castitae. E passao questo tenpo, e seando mâ conseihao da um so frai, como instigao da lo demonio o se lassà a luxuria monto dezonestamenti e mesihasse con una dona e preizela per mogê, non persochè o se adementegasse mai la devociom che l'aveiva in san Jeronimo. E questo seando [p. 184r modifica]stëto con questa dona per spacio de doi agni, questo so frai per instigaciom diabolicha si incomenssà de uzâ con questa soa mogê. De la quâ cossa questo so mario se ne acorsse per certi ati, de la quâ cossa o ne preize grande sospesiom, unde o se deliberà de veine l'effeto. Unde de lì a pocho tenpo o trovà questo so frai in leto con soa moihê, e seando de questo in grande furia, si amassâ la moihê e pöa lo frai, lo quâ era futo sote lo leto. E pöa per caxom de l'omicidio o se partì da la citae e devègne lairo, e se misse a stâ sum le strae, in le quë e' l'arobava e amassava li homi chi passavam per lì. E in questa tâ vita o ge stè per spacio de dexe agni, e in tuto questo tenpo o non lassà mai la devociom che l'aveiva in messê san Jeronimo, che senper o ge fava reverencia. E depoî lo dito tenpo, stagando un jorno passâ l'ora de vespo per vei se passava quarchum per aroballo e per amassallo, cossì como e l'era uzo de fâ, e lo biao Jeronimo si ge aparsse in forma de um merchante, e lo dito zovem vegandollo o ge ze incontra per voreillo prende e per fage como e l'aveiva faito a li atri, e lo merchante ge pregà che per amô de san Jeronimo, lo quâ e' l'amava tanto, che o ge voresse aschotâ alquante parolle avanti che o l'amasasse. E quello ge re[s]poze: "E' te digo che per amô de lo biao Jeronimo, lo quâ ti m'ë mento[sic], che te odirò e si te conserverò la vita, ma e' vögio la roba."

Alaora lo merchante disse: "E' sum Jeronimo, lo quâ sum vegnuo chì per la toa sarvaciom, avizandote [...]in a chì con le mê pregere e' o reparao la ira de lo nostro Segnô messê Ihu. Xe. lo quâ è monto indegnao contra d[...] e inpersò de chì avanti meti fin a le toe ree hövere e fa penetencia, e se ti non farai cossì como e' te d[...]u perirai e si non sarò pu in lo to aitörio e si non pregerò pu Dee per ti." E dicte queste parolle lo biao J[e]ronimo ge desparsse.

De la quâ cossa seando questo zovem monto maraveihao, e cossì tuti quelli chi eram conseigo [...] subitamenti e' canbiàm preponimento e si zem in um monestê e lì e' fem aspera vita de le lor pechë a onô de Dee.