Ms. Marston 56/De la lezenda de messê san Jeronimo/De una zexia chi se trovà sote terra de messê san Jeronimo
←torna a l'endexo | Manoscrito Marston 56, 1465 De la lezenda de messê san Jeronimo De una zexia chi se trovà sote terra de messê san Jeronimo |
De quello chi intrevègne a un perlato fasandosse beffe de san Jeronimo→ |
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu); lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze; quarche minnima azonta (tra parentexi quaddre) e ascceimento in notta confrontando con l'ediçion toscaña do 1799 (Ramanzini, Veroña) |
De una zexia chi se trovà sote terra de messê san Jeronimo
O fo um lo quâ avea nome Bemvegnante a lo quâ aparsse lo beao Jeronimo e a lo [qu]â o disse che o devesse fâ cavâ in um lögo, in lo quâ era semenao gram, e tuto intorno ge era spine, e che in quello lögo o ge trovereiva una zexia picena aschoza sote terra, la quâ era ediffichâ a lo so no[m]e. E lo dicto Benvegnante per la promera fiâ per pegrixa non lo exequì. Unde una atra fiâ o ge tornà a par[e]i, reprendandollo de la soa dezobediencia. Alaora lo dito Bemvegnate[sic], odia la reprenssiom, subitamenti o se [n]e ze a quello de chi era la posse pocessiom, e lo quâ era cavarê, e questo cavarê avea nome messê Co[...]urao, a lo quâ o pregà che in reverencia de Dee e de lo beao messê san Jeronimo che o ge deisse licentia che o poisse fâ cavâ in quello canpo narandoge la dicta vixiom. De che lo cavarê se ne fè beffe, ma pu seando constreito da lo dito e con grande pregere, o ge dè licentia digandoge che l'era contento, pöa che fosse cogeito lo gram, e che o cavasse pöa unde ge piaxesse. E vogiando aspeitâ che lo gram fosse [meuro] e cogeito, lo gloriozo Jeronimo si ge aparsse un atra fiâ digandoge che o zeisse a cavâ che o tro[v]ereiva lo gram meuro da tagiâ. E l'undeman o se ne ze a lo canpo e trovà lo gram meuro como e' l'[av]ea avoto in vixiom, e taihanlo. E taihao che lo avem, e' incomenssàm a cavâ, e non zem goari sota che trovàm una zexa monto picena soteterra, de la quâ per la grande veihessa le vote era cheite, e fenlle reffâ, e per dexe scharin o se carà per andâ inter la dicta zexia, e lo jorno de la festa de lo beao Jeronimo e' ge fem una grande solenitae a so honô e gloria.