Li fioreti de messê san Francescho/7

Da Wikivivàgna
Li fioreti de messê san Francescho
cap. 7
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 135r modifica]7.

Lo i veraxe servo umillissimo messê san Francescho, perssochè in serte cosse quaxi che o fo um atro Xe., e daito a lo mondo per sarvaciom de la gente, e Dee Paire in monti ati lo vosse fâ semegeive a Xe., cossì como se demostrà in lo venerabille misterio de le sacrastimate e in lo contunio zozum de la sana[sic] Quareizema, in la qua o fè in questo mondo.* E seando san Francescho una vota lo di de Carllevâ in lo lögo de Proihita*, in caza de um so devoto con lo qua e' l'avea abregao la nöte, o fo inspirao che o devesse andâ a fâ la Quareizema in una izora de lo dito lögo de che san Francescho pregà questo so devoto che per lo amô de Xe. che o lo portasse con la soa barcha in una izora de lo lögo* unde non abite nissum, e che questo o fosse la nöte [p. 135v modifica]de lo di de Carlevâ*, per modo che nissum non lo savesse. E questo, per la devociom grande che l'aveiva a san Francescho, solicitamenti o conpì lo so comandamento e portàllo a la dita izora; e san Fracescho non portà con seigo atro cha doi pain. E seando zointi a l'izora, e l'amigo partandosse per tornâ a caza, e san Francescho ge pergà[sic] carementi che o non lo dixesse a nissuna perssona como o ge fosse andaito, e che o non vegnisse per ello fin a la Zöbia santa. E cossì quello se partì, e san Francescho romaze soreto.

E non seando lì nissuna habitaciom in la qua o se poisse redue, pu o ge trovà una grota, unde ello intrà, monto streita e foscha, la qua alchuni l'aveivam aconssa con erboxelli a modo de una cabana, e in questo co lögo o se misse in oraciom e a contenplâ in le cosse celestiae. E lì stè tuta la Quareizema senssa ni mangâ ni beive, salvo la meita[sic] de um de quelli paneti, secondo che quello so devoto trovà la Zöbia santa, lo qua trovà de li söi pain l'um intrego e l'atro mezo, si che crao che san Francescho mangasse per divin auxillio de Xe. beneito, lo qua zozum fo quaranta di e quaranta nöte senssa pigâ nigum cibo materiâ. E cossì con quello mezo pan o cassà lo venin de la gora in exenplio de Xe. chi zozunà sum lo monte IIII- di e IIII- nöte.

E pöa, in quello lögo, unde san Francescho avea faito cossì maravegoza Quareizema, Dee ge fè monti miracolli per li söi meriti; per la qua cossa e' ge incomenssàm de ediffichâ monte zexie e caze, e de lì a um tenpo e' ge fem um castello bon e lì e' ge fem um lögo de frai, lo qua se ihama lo lögo de la Solla*; e anchö li homi e le done de quello castello am grande devociom in quello lögo, unde san Francescho fè la dita Quareizema.

A lozo de Ihu. Xe. e de messê san Francescho lo qua sea beneito in seculla secullorum. Amen