Li fioreti de messê san Francescho/11

Da Wikivivàgna
Li fioreti de messê san Francescho
cap. 11
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 136r modifica]11.

Andando una vota san Francescho a camim con frai Masseno, e lo dito frai Masseno si andava in pocho avanti, e zonzando a uno fossato[sic] de aigoa* per lo qua se poiva andâ a Sena, a Firenssa e a Rezo, disse frai Masseno: "Paire, per qua via demo noi andâ?" Respoze san Francescho: "Per quella via che Dee vorà." E frai Masseno disse: "Como lo poramo noi savei da Dee?" Respoze san Fracescho: "A lo segnâ che e' te mostrerò, unde e' te comando per lo merito de la santa obediencia, che in questo lögo unde ti tegni li pê, che non resti de vozete, se non te lo dicho." E laora frai Masseno se incomenssà a voze, de che o cheite pezoi vote in terra, ma non digandoge san Fracescho che o restasse e ello vogando fidellementi obei, si se redirsava. E quando o se vozea bem forte, san Francescho ge disse: "Sta fermo e non te mövi". E ello stè; e san Francescho ge demandà: "Da qua banda tegni-tu lo vizo?" Respoze frai Masseno: "Dever Sena" e san Francescho disse: "E Dee vö che andemo per quella via." E andando frai Maseno de quella via o se maravegà forte de quello che sen Francho[sic] lo aveiva faito fâ, nintedemen, per reverencia, o non era ardio de dî niente a lo padre[sic] santo. Or acostandosse a Siena, lo pövo de la citae odì de la vegnua de san Francescho. Or intrao che ello fo, per devociom e' portàm ello e lo conpagno [p. 136v modifica]fin a lo veschao, che non tochàm mai de li pê in terra, e in quella hora alchuni homi de Siena conbateam inseme, e n'era za morto doi de lor; e seando lì, san Francescho o ge prichà cossì dosementi e si santamenti, che o li reduxè tuti a bona paxe e concordia. Per la qua cossa, odando so lo Vescho de Siena de quella santa hövera che avea faito san Francescho, si lo invià a caza, e resevello con grande honô, e dormì quella nöte. E la matin sequente san Fracescho, vero umille, lo qua in le soe hövere non serchava salvo la gracia de Dee, se levà per tenpo con lo so conpagnon, e partisse senssa sapua de lo Vescho.

E frai Masseno andava mormorando per la via in fra lê mesmo e dixea: "Che cossa è quello che a faito questo bonomo, che o me fè portâ como um grassom, e lo Vescho, chi l'a tanto honorao, che o non g'a dito pu una parolla, ni pu regraciao?" De che [a] frai Masseno parea che san Francescho se fosse passo indiscretamenti. Ma pöa per divina inspiraciom, retornando in ello e repenssandosse, si dixea infra ello: "Frai Masseno, tu ê tropo superbio, chi vöi höverâ sum le cosse divine, per che tu ê degno de lo inferno, per toa indiscreta superbia, perchè lo di de [ieri] frai Francescho se fè si umille che se o l'avesse faito l'Angero, o non sarea staito pu maravegozo. Unde se o te comandasse che ti lansassi le pree, e l'avereissi a fâ, e so che l'a faito in questa via veramenti e' l'è pocevuo da la vorentë divina, cossì como se demosta[sic] in la bona fin; perssochè se o non avesse paciffichao quelli chi conbateivam inseme, monti ge ne sareivam morti como e' aveivam incomenssao, ma eciamdee lo demonio averea tirao monte anime a l'infferno. E inpersò ti si ê mato, chi mormori de quello chi maniffestamenti pocee de la volontae de Dee."

E penssao che avea frai Masseno queste cosse, le quae o dixeiva in fra lê mesmo e andando per la via, e tuto so che frai Masseno avea penssao, si fo revellao a san Francescho. Unde acostandosse a ello, san Francescho ge disse: "Masseno, quelle cosse che ti penssi telle*, perssochè son bone e uter e inspiraciom da Dee: ma la promera mormoraciom che ti favi era vaña e sega e superba, missa in lo animo to per lo demonio". Alaora frai Masseno cognossè veramenti che san Francho savea lo secreto de lo so cör, e si conpreize che sertamenti lo sprito de la divina Sapiencia adominava lo paire santo.

A lozo e a gloria de Ihu. Xe.