Poexie zeneixi do Feliçe Santi/Pe-e nözze d’argento da Relia e o Severin

Da Wikivivàgna
Poexie zeneixi de Feliçe Santi
Pe-e nözze d’argento da Relia e o Severin


[p. 42 modifica]
PE-E NOZZE D’ARGENTO DA RELIA
E O SEVERIN


Chi, in mëzo a-i genitori, ai fræ, coxin, figgiêu;
Chi in mëzo a questa fèsta, me sento o fêugo addösso,
E ûnn’onda de poexîa a me ravaxia o chêu....
Me ven da cianze e rîe.... vorriæ parlâ e no pösso!
Chi, in mëzo a tanti câi, e dôve se respia
L’aja tranquilla e pûra d’ûnn-a famiggia önesta;
Dôve se radûnemmo in paxe, in armonia,
Pe celebrâ i doi spôzi, fâghe a ciû bella festa;
Chi, in t’a giôrnâ ciû bella de questa fin d’Arvî,
Mentre o Creato o palpita e canta o roscignêu;
Mentre che tûtto sböccia e torna a rifiôrî,
Vêuggio l’augûrio fâve ch’o parte da-o mæ chêu!:

In questo lieto giôrno che-e nözze fæ d’argento,
Arzando o götto côrmo de generoso vin,
Mi v’augûro con l’anima, con tûtto sentimento,
O ben che ve meitæ, cä Relia e Severin!
Che a vöstra vita a passe senz’ombra e senza veli;
Ch’aggiæ sempre a salûte — ch’a vâ ciû che ûn tesôu —
Ch’aggiæ sempre l’axillo comme doi spôzi noêli...
E d’êse ancon chi tûtti... pe-e vöstre nözze d’ôu!...

Zena, 29 d’Arvî 1931