 |
Questa pagina a l'è stæta corretta. | |
.jpg)
L’autra note, o i coi negri coe fügasse
Ch’i me fasso chì ao stèmego ’n magon,
O che o destin, chi sa? i me tissigasse,
A me somiavo tanti strepelon.
E finì ün l’autro, e dopo n’autro, e via
Davanti ai oci d’asbrivà, cossì
Come e steche d’en ghìndene, ch’i zia
Se na man lesta l’arevogia ’r fì.
Ma a ’n serto pünto ’r ghìndene i la smeta,
E i cessa de brilae.... Cose gh’è stà?
Saà perché na passa de l’asseta
Con n’autra la s’è forsi ’ngavetà.
Mia lì ’r grüpo: l’è roba de ’n momento.....
E a sporzo a man apena ’n poghetin;
Ma sübito la ven en scangiamento,
E a te vedo ’nte ’r môro, o Paganin.
O somio aloa i lassa e autre stoie,
E i se fissa, e i s’aferma tüto lì;
I m’areva l’armaio dee memoie,
E me paa de sentite die cossì:
« Te soven, te soven, Mazin? che ani,
« Che speanse, che chèi, che pelandron!
« Pisa, Cecco, ’r Cafè di Pietromani,
« Boca d’Arno, Chiavacci, e ’r campanon!
