 |
Questa pagina a l'è stæta corretta. | |
XVIII.
Tüti contenti aloa, da l’alegria
Chi cianza, chi giastema e chi stralansa,
Chi se cava sens’ordine de ’n fia,
Chi spaa coe cartatüce che gh’avansa.
E poi tüti ’nte l’erba; perché mia.
Pensae dopo a vitoia anca pea pansa;
Co’ ’n po’ de cupa, e ’n pan de meza lia
A se saulemo tüti a sc-ciatapansa:
E dopo avee pensà pea badaciona,
Torna ’n pe’ tüti, e torna ’n marcia, e avanti
Verso Caraa pe andassene a dormie.
De fati, ariva là, gh’ea cen de fanti
Ch’i ne gridavo eviva, che a sentie
I eo cose propio, quant’è vea a Madona!.
