 |
Questa pagina a l'è stæta corretta. | |
II.
Surge, et accipe puerum et matrem eius, et fuge
in Egyptum.
S. Matteo, ii, 13.
Miè ’n po’ quando se diza, paa ’n destin!
I n’en cose da fae vegnie ’r magon?
I ea ’n fanteto ch’i piava anca o tetin
Ch’i vorevo ’nzà futelo ’n prezon!
La fu quando a Madona ente a vision
L’angeo i ghe disse: Aciata ’r picenin,
Che Erode i ha mandà ’n zio di pelandron
Che s’i o trevo i ghe ’r meto ’nt’o stopin.
Fortuna che ne gh’ea de ferovia;
Se no donca ’r bambin adio mia bela!
I l’aguantavo e i se ’r portavo via.
Ma San Giusepe i s’er portè ’n Egito,
I metè a l’aseneto a brigia e a sela,
I gh’er fè montae sorve, e lì: ito dito!
