 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
CAP. XXVI.
111
g’ha ditu: te scunzüu pe u Diu vivu che ti ne digghi se ti è u Cristu u figgiu de Diu.
64 Gesü u g’ha rispostu: ti l’hæ ditu. Ansi ve diggu che poi vedieì u Figgiu dell’ommu assettòu â drita da maestæ de Diu e vrgnî in sce nüvee du sê.
65 Allùa u prinsipe di sacerdoti u l’ha strassòu i so vestimenti dixendu: u l’ha giastemmòu; che bezeugnu emmu ciü nuiâtri de testimonii? eccu òua eì sentìu a giastemma;
66 Cose ve ne pâ? Ma quelli rispundendu han ditu: u l’è rèu de morte.
67 Allùa g’han spüòu in ta faccia, e g’han dætu di pügni, e âtri g’han dætu di shciaffi
68 Dixendu: Cristu, induvinha chi t’ha battüu?
69 Pietru poi u stava assettòu de feua i11 tu curtile, e se gh’è accustòu ünha serva dixendu: ti ei anche ti cun Gesü Galilèu.
70 Ma lê u l’ha negòu â prezensa de tütti dixendu: mi nu so quellu che ti dixi.
71 E mentre lê u sciurtiva dâ porta l’ha vistu ün âtra serva, e a l’ha ditu a quelli che ean lì: e questu ascì u l’ea cun Gesü Nazarenu.
72 E u l’ha turna negòu cun züamentu: nu cunusciu quest’ommu.
