Pagina:Seconda recugeita de comedie.djvu/131

Da Wikivivàgna


sciô Tiotoffolo de Borzonasco! l'è zà do tempo, ch’a perde e nottorañe a o barcon verso a cruzetta, per parlâ con o sciô Oraçietto; e hò zà accapio, che son d’accordio comme muze. I se van guardando da mì. ma se saessan pigliame pre o verso, foscia ghe troereian o sò conto.


SCENA V.

Zanettin, e Oraçio.

(Orazio viene facendo molte riverenze caricate a Zanettino.)


Zan. (a parte) Scì, scì, gh’œu atro, che reenenzie. (forte) sciô Oazietto ghe son bon servitô.

Oraç. Zanettin ve daggo a boña seia: comme vala de salute. stemmo noî allegri?

Zan. Pre quanto se pœu vaggo stagando ben. ma voî, a mie pareì, stæ meglio de mì, che perdeì e nottorañe in tra cruzetta sotta i barcoin dra galante a fâ l’amô, e arresto stupio, che non ve pigliæ quarche stipulazion aromatica a quelle bixe de tramontaña, chi sciuscia a quell’aria crua.

Oraç. Ah caro Zanettin, se ti savesci! son desperaò, se ti non te resolvi d’agiutame a uscî da questo mè intrigo amoroso. L’æ vero, son iñamoraò da sciâ Ottavietta, e sò che se ti vœu, ti poresci consolame con