Pagina:Seconda recugeita de comedie.djvu/129

Da Wikivivàgna

Zan. Eeh, caro sciô Ghiggærmo, coscì, coscì. Bezœugna stâ a eì; e nò se pœu dî gatto fin ch'o no seglie in tro sacco.

Ghig. Bravissimo, Zanettin. ti parli sempre da oracolo. Voî atri manenti ve doveresci ciamâ mai ninte: perchè d’Arvî e de Mazzo i patroin son sempre ricchi. Sciô patron, che bella campagna.. gh’è de tutto. tutto mostra ben. un’anâ che non se n’è mai visto da tempo in çà. Do meize de Settembre, e d’Ottobre semmo in roviña.. A tempesta, a gragnœura, o coin, o vento, l’ægua, o malanno chi v’accœuggie, non ghe[sic] ciù tant’osso da fâ un dæ. Manenti! manenti.. Mai ninte, mai ninte.. E ville son e vostre.

Zan. Sciô patron, mi non ghe n’hò courpa. Tutto ven de lasciusa, e pigliemmo quello chi ven. Ma descorimmo un pô de cose allegre. sciô patron, scuzæme se me façço troppo inanti, e se son odaçioso: me pâ che andæ strenzendo l’ameçizia con a sciâ Argentiña a patroña da Locandria. Nè ve meteresci miga a reizego de fave sunâ e tenebre? vidoo con vidoa, o saræ un diertimento do exinato.

Ghig. Zanettin, ti te piggi troppa libertæ. Ma un servitô antigo de caza comme tì, non se ghe deve tegnî ninte de segretto, e coscì te façço a confidenza, che hò conclu-