Pagina:Seconda recugeita de comedie.djvu/127

Da Wikivivàgna
ATTO UNICO


SCENA I.
Argentiña, Ghiggiermo.


Arg. Caro sciô Ghiggiermo, me fæ torto con questi vostri dubii. Questa non è a primma votta, che v’agge dæto contrasegni da stimma, e dell'attaccamento che hò per a vostra persoña.

Ghig. Eì raxon, cara Argentiña. Ma voî, che sei uña zovena chi pensa ben, doveresci compatime, se diggo, che un povero, vidovo, zà attempaò comme son, dovendose remariâ con uña zovenotta da vostra etæ, a quæ poreiva rende feliçe un di ciù belli zerbinotti de Zena; çerco de scandagiave un poco in o cœu, primma de ligase con quella cadeña, chi poreiva rendeve infeliçe.

Arg. Ve ringrazio infinitamente da boña opinion, che aveì de mì; ma in quanto a compative, sciù questo, scuzæme, che non o devo fâ. Se gh’è diferenza d’ætæ, a ven compençâ da quelli ben, da quelle ottime qualitæ, che largamente possedeì ciù de mì, e da quello carattere da galant'ommo, e ommo come se dæ che seì. Se voî seì vidovo, o son mì ascì, Hò provaò abastan-