Pagina:Rime.diverse.in.lingua.genovese.Bartoli.Pavia.1588.djvu/149

Da Wikivivàgna

45
Se quarch’un me domanda chi questo è
Chi chianze, se lamenta, e se despera
Mi ghe dirò l’è Sacripante Re
Che innamoraou de questa figia el’era,
E diro* ancon chera* sò penna dè
Ben esse cognossua pe rà sò chiera,
Meschin che per Angelica o chianzeiva
Ra quà ro cognosse* perche a ro veiva.

46
Onde ra seira và sotta ro Sò
O vegnie, donde l’essie ra mattin
Che o savè in India con so gran dorò
Che l’era con Rolando palladin
Da puoessa essando in Franza per sò amò
O savè che ro figio de Pipin,
Ghe l’haveiva levà per dara puoe
A chi aiasse ri Zigij chiù da cuoe.

47
E l’era steto in campo, e o vi ra rotta
C’have Re Carlo da ri mori, e si
D’Angelica o cercà sotta, per sotta
E cossa n’avegnisse moe* n’odi.*
Questa doncha dra testa era unna botta
Che Giuvenà no ra porea guari,*
E con parole tè ro so dorò
Quintava da fa in Ce fermà ro Sò.