Pagina:Ricci177.djvu/178

Da Wikivivàgna


26
Ma ro miegio è da poè, che quando penso
Che ghe sè un po mancoù ro pattimento
Con ro mè naso accorzeme incomenso,
Ch'in duì loeghi è schiuppoù ro morimento
Nisciun savè se deiva con quest'insenso
Morì primma de spuzza, o de spavento
Basta, che tra ro Tappo e spinorello
Restà ben despaccioù ro Carattello

27
E toccando a un amigo per ventura
De levà questa missa in fin de Tora
Levando con ra sassora ra pura
Miegio che fè però Piero ra pora
Un Lazaro pareiva in seportura
Con revei ben ri conti in fin dra fora
Meschiando quello d'atri con ro sò
Pero appannava là diggando ohibbò.

28
Un po chiù in là ro sciò Madon* se veiva
Morto sciù ro paggioè mezo boccuo