Pagina:Ricci176.djvu/489

Da Wikivivàgna


81
A cré canonizase appresso Dio
Con giasciá dri ofitij, e coronette,
E dá senza lizentia dro mario
Dri fangotti de roba à re Donnette,
Ra canna no sareiva mezo dio
De quant'a dà, s'a desse dre suoé duoette,
Chi dà, de dá dro sò quando se puoé,
Ni daro, se ne dè patí ri suoé.

82
Per questo primma de piggiá moggié
Ghe den considerá monto ben ben,
Ma comme l'hei no puoei torná in derré
De fá comm'un sordatto se conven,
Che primma de seguí ra guerra lié,
Presupponne aggiustase a má, a ben,
Dre vittorie, dre rotte, e prexonie,
E così dè fá un chi se marie.

83
A chi vuoé mariase mi no posso
Solo dí monto ben, ch'o l'avertisce,
Ch'o piggia poca carne, e assé dell'osso
Da roziggiá, che muoé o n'intenerisce,
Manca primma ro dente ben che grosso,
Ni se trahonna muoé, ni se paisce,
Solo chi ten ro stuoemago ban cado
D'oerii de Madoninne de Corrado.

84
Ra figgia, ch'ha de duoetta mille scui,
N'ha diexe miria ancon de bizzaria,
E ri diné ben spesso son perdui,
Ma ro fummo no vei ch'o vagghe via,