Pagina:Ricci176.djvu/480

Da Wikivivàgna

Conven ch'a se lascie erze ro scosá,
Ch'a fasse cosa ch'a n'ha muoé pensoù,
Per levá so mario de prexon,
Ch'a ghe dagghe da fá quell'attion.

50
Ra spussa, ro fetó, ch'è in tre prexoin
Pestifero da non se puoei soffrí,
Ro foró, che fa sento mascarzuoin
Tutta ra nuoette, che no puoei dormí,
Gh'è in somma tante maleditioin,
Comm'all'inferno; è miegio assé finí
Ri suoé giorni con dá l'annim'a Dio,
Che stá per longo tempo a sto partio.

51
Ma chi puoé spende, spande in scialaquá
Per lié no gh'e restreito, ni prexoin,
L'è ra prexon come ra taragná
Chi piggia solo mosche, e no moschoin,
Ra prexon s'assemeggia a ra viscá,
Chi non è feta per piggiá farcoin,
Ma picceni oxelletti, sgratié,
Che vegnan li per ese puoé mangié.

52
Ro ricco pe ro ciù n'e muoe piggioù,
Si ben ro sò delitto sarà grave,
S'appresent'e assè prest'è examinoù,
E non è misso manco sotto ciave,
Canta, burla, trastulla accompagnoù
Tutto ro giorno, e fa vegní ra nave,
Per dí così, de robe da mangiá,
No se fa puoescia atro che zugá.