Pagina:Ricci176.djvu/456

Da Wikivivàgna


39
Quando non son re terre cortivé,
Ni viste da ra zappa, ò da ri buoe,
Fan dre spinne, dre ortighe, e maccie assé,
E generan dre biscie, e dri laguoe,
Ma erboré all'incontro, e semené,
Produan tutto cose l'hommo vuoé,
Gran, vin, frut'herbe, ortaggie in eccellenza,
Segondo, che gh'e deto ra semenza.

40
Sarà sempre ingnorante un ozioso,
Gh'incresce travagiá per studiá,
Non zova muoé a nisciun, anzi è dannoso,
A ro pubrico, a tutti in generá,
E mangia ancon ro pan dro virtuoso,
E ten ro luoego d'un chi puoé zová,
Non serve solo a fá numero, et ombra,
Fá dro faséto, e dí quarche bon ombra.

41
Stá ben con ri cattivi mette conto
Ciù assé, quasi durò, che con un bon,
Che ro bon a ro ben l'e sempre pronto,
E in cose giuste ten ra to raxon,
Ma ro cattivo no stà a fá ro conto,
Da tort'a drito ten ro mesmo ton,
Giust'ò ingiusto, che sé ro to da fá,
L'e pronto con l'havei e con ra spá.

42
O no s'ha muoe da ponze l'animá,
Ch'e veninoso, e in adentá cattivo,
E daghe de manera ra stangá,
Ch'a ro fasse restá de vitta privo,