Pagina:Ricci176.djvu/383

Da Wikivivàgna
Bonna scorega, e bon prinzipio d'anno a ro Sig.r


L'anno fassand'ancuoe l'urtimo passo
Decrepito, zeroù morendo manca,
Allegro de lasciá questo mondasso
Fa pompa sta mattin dra barba gianca,
E per croví ra qualité dra gente,
Ra terra vest'ancon mant'innosente.

E ro cé per mostrá quant'o gradisce
L'innosenza in ra terra sempre muoé,
Mentre l'ere, e ra terra o l'ingianchisce,
Cioeve in test'a zasch'un ra purité;
Ma se don dí cose n'oré dí lengua,
Ra purité, che presto se deslengua.

Ma l'anno appenna è morto, ch'o renasce
Cazend'o s'erze, e fa d'Anteo ra pruoeva,
Comm'o finisce in ro Confuoego o nasce,
Comme biscia a ro só fa pelle nuoeva,
E zirand'o prinzipia da ro fondo
Figgio a lé mesmo, e genitó fecondo.

Mi n'oeggio miga dí sto desbaratto,
Che comme l'anno è vegio inzovenisce,
Così fra nuoi gh'è quarche vegio matto
Ch'appointo comme l'anno o rimbabisce,
Mi n'oeggio dí che va e retorna l'anno,